‘Ik vind het niet bijzonder wat ik doe, het zit in je’
Klokslag 00.00 uur op 1 augustus was het 50 jaar geleden dat Marjo de Koning als 16-jarig meisje in dienst kwam bij Noorderhaven. Haar (oud)collega's van de nachtdienst organiseerden een feestje, compleet met spandoeken, een mooi gedicht, gebak en heel veel herinneringen.
Regio Nachtzorg
Marjo begon als assistente in de zwakzinigenzorg. Daarna deed zij de Z-opleiding en werkte 20 jaar lang op de woning. “Ik dacht ik ga nooit meer leren.” Maar in de zorg ontkom je daar niet aan. Zenuwachtig maakte zij de e-learnings, samen met collega Mirna, met goed resultaat.
Al 35 jaar werkt Marjo in de nachtdienst. De eerste 10 jaar bij Vlet 2. Daar werkte zij alleen en ze liep meerdere rondes per nacht. In 1997 is de Regio Nachtzorg (RNZ) opgericht in de linnenkamer van Sloep 1. Later kreeg de RNZ de eerste verdieping van de flat toegewezen. Vanaf toen is gestart met uitluisteren van bewoners die dat nodig hebben. Via een beeldscherm krijgen zij een melding als er geluid is op een kamer. Zij luisteren mee en beoordelen welke actie zij moeten ondernemen. Ze kunnen een praatje maken met de bewoner of langsgaan. “Dankzij de techniek is de nachtzorg veel beter georganiseerd dan vroeger. Je kent elke geluidje en weet precies hoe je moet handelen.” De RNZ is nu te vinden in het Blok. In een ruim kantoor met veel beeldschermen. Sommige cliënten monitoren zij via een camera, anderen monitoren zij alleen via geluid. Elke nacht werken zij met een team van 8 collega's en een nachthoofd.
Mooi werk
Marjo was 31 jaar oud toen zij de overstap maakte naar de nachtzorg. “Ik ben echt een nachtmens, altijd al geweest.” Wat maakt dit werk zo mooi? “Ik vind het fijn als ik de bewoners een comfortabele nacht kan geven en hen kan verzorgen als dat nodig is. Ik draag graag bij aan hun goede nachtrust." Ook heeft zij een signaleringsfunctie. “Ik vraag me af waarom iemand wakker ligt en meld het aan de woning als mij iets opvalt. We gaan, ook door weer en wind, liever voor niets naar een bewoner toe dan dat later blijkt dat er wel iets aan de hand was. Het contact met cliënten is voor mij de kers op de taart. We hadden lol met elkaar. De samenwerking met de collega's vind ik heel belangrijk. Dit werk doe je echt samen. Ik vind het niet bijzonder wat ik doe, het zit in je. Wat wel bijzonder is, is de grote saamhorigheid met de collega's. We delen lief en leed met elkaar.”
Marjo maakte vele veranderingen mee. Van overdrachten schrijven in een schrift naar de computer, van fysiek tillen naar een tillift en van nachtzorg verlenen via aanwezigheid op een paviljoen naar uitluisteren bij de RNZ. “Wij zijn met onze tijd meegegaan. Door de jaren heen is het huislijker geworden en is er veel verbeterd.”
Officieel is 28 november Marjo haar laatste werkdag. In oktober viert ze haar afscheidsfeest. Alle opgespaarde PBL-uren (persoonlijke budget levensfase) neemt zij nu op waardoor zij nu niet meer aan het werk is. “Elke dag ben ik met plezier naar mijn werk gegaan. Zodra ik het terrein opkwam dacht ik ‘dit is mijn ding'. Maar het is goed zo, ik moest loskomen van mijn werk maar ik sta weer open voor nieuwe dingen.”
