De afgelopen 3 jaar werkte Tjitske Koopmans als manager Advisium in regio Ermelo. Na een mooie loopbaan, die ze begon in de GGZ en afsloot in de gehandicaptenzorg, is ze eind mei met pensioen gegaan. We spraken haar over haar ervaringen, waar ze energie uit haalde en wat ze medewerkers in de zorg zou willen meegeven.
De start als manager Advisium
"In juni 2020 startte ik als manager Advisium, net na de uitbraak van het coronavirus. De eerste dagen was er, behalve mijn voorganger en de secretaresse, niemand van Advisium op het woonzorgpark. Vrijwel iedereen was thuis aan het werk, dus ik zag iedereen alleen maar via beeld. De hele dag door had ik één en al Teams-afspraken. Zo had ik elke dag een overleg met Kernteam Corona. Dat was de hoofdmoot. Daarnaast maakte ik een beetje kennis met collega’s.
Advisium Ermelo bestaat uit gedragswetenschappers, artsen, doktersassistenten, paramedici, secretaresses geestelijke verzorging én de schoenmakerij. Ik was leidinggevende van die hele club en hield me vooral bezig met beleid en organisatie. Samen met de regio, met landelijk Advisium en met medewerkers van Advisium op locatie. Hoe gaan we om met bepaalde onderwerpen? Waar moeten we aandacht aan besteden? Wat moeten we ontwikkelen? Gedragswetenschappers zijn bijvoorbeeld bezig met onderwerpen als het terugdringen van dwang en drang en de medische dienst met de herverdeling van taken over de verschillende disciplines. Het was heel leuk om hier als leidinggevende bij betrokken te zijn geweest.
Van verpleegkundige naar directeur
Ik ben in 1977 begonnen als leerling verpleegkundige in de psychiatrie. Twee jaar na mijn diplomering werd ik teamleider van een kleine afdeling. Tot 2012 heb ik in de psychiatrie gewerkt en groeide ik naar een functie als directeur. Daarna heb ik een overstap gemaakt naar de jeugdzorg en werkte ik een tijdje in het sociaal domein.
Er zijn tussendoor periodes geweest waarin ik niet werkte. Met mijn partner heb ik meerdere keren een periode gezeild. De laatste keer was voordat ik bij ’s Heeren Loo kwam werken. Toen ik weer een baan ging zoeken, wist ik dat dit mijn laatste baan zou worden en ik had de wens dat dit in de tweedelijns zorg zou zijn. In de welzijnssector is het namelijk vaak zoeken naar de toegevoegde waarde, terwijl het in de gehandicaptenzorg duidelijk is. Je weet wat je te doen staat. Over het hoe kun je dan nog steggelen. Het leek me boeiend om in de gehandicaptenzorg te gaan werken, het liefst aan de inhoudelijk kant en van een kleiner onderdeel. Dat werd Advisium regio Ermelo.
Energiegevers
Het leuke aan behandelaren is dat ze heel zelfstandig werken. Ik ben dus niet een leidinggevende geweest die van alles voor ze regelde en bedacht. Ik dacht vooral na over wat ze nodig hadden om hun werk te kunnen doen. Waar moet het over gaan? Welke inhoud is van belang? Hoe kunnen we de begeleiding goed adviseren, zodat zij goede zorg kunnen leveren? Daarover nadenken gaf mij veel energie.
Ik heb veel bewondering gekregen voor de gehandicaptenzorg. In de psychiatrie gaat het veel over mensen met een psychiatrische aandoening en wat die aandoening precies inhoudt. In de gehandicaptenzorg kijk je naar de context. Hoe richt je die zo in dat iemand met een beperking toch kan ontwikkelen en een zo goed mogelijk leven kan leiden? Ook is de druk om zich aan te passen aan wat wij bieden, laag in vergelijking met andere settingen. We kijken naar wat iemand nodig heeft. Hierdoor mogen cliënten zijn wie ze zijn en kunnen ze zich zo veilig mogelijk voelen en ontwikkelen. Dat vind ik een mooie aanpak en dat wordt bij ’s Heeren Loo goed gedaan.
Goede sfeer en zachtaardigheid
De goede sfeer binnen Advisium is mij altijd heel dierbaar geweest. Iedereen is bereid om het goede te doen, zorgt voor elkaar en kijkt naar hoe je verder komt. Er is bijna altijd een positieve insteek. We kunnen soms wel mopperen, maar daarna wordt nagedacht over wat wel kan.
Het leuke aan de gehandicaptenzorg vind ik ook dat de mensen die er werken over het algemeen heel vriendelijk en zachtaardig zijn. En als je aan komt rijden, lopen er veel cliënten over het park die naar hun dagbesteding gaan. Er is altijd wel iemand die zwaait of roept. Ik kom daardoor altijd vrolijk binnen en dat staat erg voor de sector. Dat ga ik onthouden als goede herinnering aan deze regio.
Voor medewerkers is het fijn dat ze met veel dezelfde disciplines werken. Gedragswetenschappers bijvoorbeeld kunnen daardoor voortdurend bij elkaar binnenlopen om even te overleggen, steun te zoeken of lol te maken. Op veel andere werkplekken is dat anders.
Zeil met de wind van vandaag
Bij mijn afscheid heb ik aan medewerkers een pen gegeven met daarop de tekst: zeil op de wind van vandaag. Dat geeft aan dat je het moet doen met wat je hebt. Als je zeilt, bepaal je de koers naar hoe de wind staat. Je kunt niet de wind zetten naar daar waar jij naartoe wil. Dat geldt ook voor ’s Heeren Loo: cliënten zijn zoals ze zijn, dus jij moet je daarop richten.
De wind van vandaag heb je niet in de hand. Maar als jij je ertoe verhoudt, dan kom je het verst. Daarnaast weet je niet hoe de wind morgen waait. Maak je daar ook niet druk over, want je zeilt vandaag. Die boodschap geef ik graag mee."
#wordenwijcollegas?
Als behandelend specialist bij ’s Heeren Loo doe je ertoe. Je begeleidt en behandelt mensen met een beperking. Je ondersteunt collega’s. En je adviseert vanuit jouw expertise. Zo draag je bij aan de totale kwaliteit van zorg.