“Iedereen is van toegevoegde waarde”
Ervaringsdeskundige en co-trainer Ans en coach/trainer Elke van de afdeling Scholing & training van LFB deden afgelopen zomer vrijwilligerswerk in Geldermalsen en Tiel. Ans: “Ik vond het geweldig! Dat je wat voor mensen kunt doen en dat je aan de mensen ziet dat ze blij zijn.” Zij ontdekte dat ze ook met haar licht verstandelijke beperking (LVB) veel voor anderen kan betekenen.
Elke: “We lazen een artikel in de krant over een zorgaanbieder, dat hun medewerkers door onderbezetting in de zomer nauwelijks vrij konden nemen. Zij vroegen aan familie van cliënten om hen mee naar huis te nemen of om te komen helpen. Dat stond in schril contrast met hoe rustig wij het zomers hebben, omdat onze trainingen dan stilliggen. Omdat we ervanuit gingen dat dit bij meer organisaties het geval zou zijn, heb ik contact gezocht met mijn oude werkgever ’s Heeren Loo en onze hulp aangeboden. Daar waren ze ontzettend blij mee. Zodoende gingen we afgelopen zomer iedere week wandelen, extra aandacht geven en zorgen voor gezelligheid.”
Met open armen ontvangen
Ans: “Ik was blij met het vrijwilligerswerk, want ik had geen zin om duimen te draaien. We waren met 5 mensen. Ik ben alle 5 de dagen geweest. We hebben op woongroepen geholpen, gewandeld met bewoners, spelletjes gedaan, eieren gebakken en huishoudelijke klusjes gedaan. De begeleiders lieten echt merken dat zij dat heel fijn vonden. Ook hebben we bewoners gebracht en gehaald voor de filmmiddag en het toetjesfestijn en geholpen bij de kermis. Verder zijn we in Tiel op bij het kind- en jeugdcentrum Flipje geweest en de laatste dag hebben we geholpen bij dagbesteding in Geldermalsen. We zaten bij de bakgroep, de postkamer en het atelier. Dat was leuk, want we kwamen mensen tegen die we al kenden van de woningen. Ze kwamen naar ons toe en lachten naar ons.”
Elke: “Ik vond het best spannend; je weet niet of je van betekenis kan zijn en of ze wel op ons zaten te wachten. Die zorg bleek overbodig, want iedereen was enthousiast, zowel de begeleiders op de groepen, de cliënten als de vrijwilligers van het vakantieprogramma in Geldermalsen. We zijn met open armen ontvangen. Dan wil je graag iets voor ze doen. Wij vonden het contact met iedereen hartstikke leuk. Ik vermoedde dat mensen met een beperking makkelijker zouden aansluiten bij anderen met een beperking. Dat klopte. Zij maakten op een natuurlijke manier contact, zonder dat zij daar altijd taal voor nodig hadden. Samen zoek je naar je toegevoegde waarde: in praktische zin, in zien, in aanraken en in contact maken. Die toegevoegde waarde is er voor iedereen. Ook voor het personeel; zij zien wat mensen met een LVB allemaal kunnen.”
(tekst gaat verder onder de foto)
Ze hebben onze hulp nodig
Ans: “Ik vond het geweldig! Dat je wat voor mensen kunt doen en dat je dan ziet dat ze blij zijn. In het begin was het van beide kanten de kat uit de boom kijken. Maar na de 2e dag vroegen cliënten of we de volgende dag weer zouden komen. Dat deed me wel wat, het gaf me echt voldoening. Een bewoonster herkende me en glimlachte tegen me. Toen ik haar over haar wangen aaide, stond ze helemaal te genieten. Dat was zo ontroerend. Met de kinderen was het contact ook heel leuk. Een jongetje dat meestal terughoudend was, kwam de hele tijd naar me toe en wilde op schoot. Ik weet niet wat ik deed, maar het werkte wel. Misschien komt het ook wel doordat ik zelf moeder ben van 4 kinderen.
Door het vrijwilligerswerk ben ik me bewust geworden, dat er veel mensen zijn met ernstigere beperkingen. Ze hebben onze hulp gewoon nodig. Je kunt mensen al snel helpen door ze blij te maken met een beetje dollen. Soms is het ook spannend, zoals de eerste keer dat ik iemand te eten gaf. Ik was bang dat diegene zich zou verslikken. Nu ben ik eraan gewend en vind ik het niet meer eng. Ik weet nu zo’n beetje hoe ik met mensen met een ernstige verstandelijke beperking moet omgaan.
Het vrijwilligerswerk in de zorg vond ik zo leuk, dat ik nu op vrijdag meehelp op een woongroep bij mijn zorgorganisatie. Daar wonen mensen die in een rolstoel zitten en niet meer naar buiten gaan, omdat begeleiders te weinig tijd hebben. Ik geef ze koffie en praat met hen. In maart ga ik samen met een collega's een pilot doen bij ’s Heeren Loo. We gaan 16 maandagen stagelopen, elke keer komt een van onze coaches mee. We gaan naar een dagbestedingsgroep voor oudere cliënten. Daar kunnen we dan voorlezen of zo. Met de stage willen we kijken of mensen met een LVB toch als woonhulp of hulp bij dagactiviteiten kunnen meehelpen. Misschien komt er ooit een betaalde baan uit. Alleen al dat je nieuwe talenten ontdekt, is mooi.”
Ontdekken
Elke: “Terugkijkend was het een mooie periode met ontdekken voor iedereen. Het was fijn om het met mijn collega’s samen te doen, want ik ken hen en weet waar ik op moet letten. Ze hebben wel wat hulp nodig bij het eerste contact en bij het inschatten van wat wel en niet kan. Iedereen moet zich er veilig bij voelen. De stage wordt een interessant proces van ontdekken en leren. Mensen met een LVB kunnen heel veel doen en van waarde zijn. Misschien motiveert het hen om nieuwe vaardigheden te leren via een opleiding of een werkplek. Want je hoeft niet perse naar school om van waarde te kunnen zijn.”