Op je 57e met een nieuw vak beginnen. Kees Koorn uit Hippolytushoef deed dat. Nadat hij 15 jaar als onderwijzer voor de klas had gestaan, ging hij aan de slag als integraal begeleider op woonzorgpark Noorderhaven.
"Op mijn 21e kwam ik van de pedagogische academie. In de jaren tachtig was er weinig werk voor pas afgestudeerde onderwijzers. Dus heb ik allerlei baantjes gehad: ik heb gevaren, ben in Amerika geweest, heb trekker gereden en heb 20 jaar een antiekzaak en drogisterij gehad met mijn vader. Die zaak werd te klein. Ik ben toen les gaan geven op de drogisterijopleiding. Dat beviel zo goed, dat ik weer onderwijzer wilde worden. Omdat er een tekort aan onderwijzers was, kon ik via een kennis les gaan geven aan groep 7 en 8 op de dorpsschool.
Ik had het daar enorm naar mijn zin. Ik was de doe-meester, organiseerde allerlei dingen op school, zoals sport, bingo-avonden en het schoolkamp. En ik had veel vrijheid om leuke dingen te doen, ik ging voetballen met de kinderen en op vrijdag deed ik de biologieles/gymles op de dijk. Dan liepen we lekker in de prut en gingen we dieren vangen. Dat vond ik leuk. Het was heel gezellig
De laatste jaren moesten we steeds meer op de computer doen. Voorheen namen het hoofd van de school en een intern begeleider ons dat uit handen, maar toen zij stopten moesten we dat zelf doen. Dat werd me teveel, want als oudere onderwijzers moesten we het onszelf leren. Na twee jaar hield ik dat niet meer vol en raakte ik overspannen.
De gehandicaptenzorg sprak me aan
Gelukkig had de school een goede regeling en kreeg ik een coach om te kijken wat ik wilde. Na allerlei tests en gesprekken werd me duidelijk dat ik niet meer voor de klas wilde. Maar ik wilde wel met mensen blijven werken. Ik was toen 57 jaar. Op een open sollicitatie-dag op woonzorgpark Noorderhaven sprak de gehandicaptenzorg me aan, met name het enthousiasme van de medewerkers. Ze keken naar je ervaring en diploma’s. Manager zorg Erwin Sluis zag het wel in me zitten. Wel heb ik aangegeven dat ik op een groep wilde werken en niet veel achter de pc wilde zitten.
Om te kijken of het wat voor me was, ben ik als vrijwilliger aan de slag gegaan. De school betaalde me nog een jaar door. Eerst op een groep met cliënten met moeilijk verstaanbaar gedrag, dat vond ik te heftig. Daarna kwam ik op deze gemengde groep met oudere cliënten. Die is wat rustiger. Na een jaar kwam ik in dienst bij ’s Heeren Loo en startte ik met de BBL mbo-3 opleiding: een dag in de week in de klas en 28 uur werken. Het was gek om nu in de klas te zitten in plaats van ervoor. Maar het was een leuke groep met een prettige sfeer, met meerdere oudere leerlingen. We zien elkaar nog steeds eens per jaar.
Voor de opleiding moest ik ook verslagen maken, dus weer achter de computer. Dat was best pittig. Gelukkig hielpen mijn collega’s me daar bij en hebben me flink gepamperd in het begin. Ze wilden graag een man in het team houden.
We helpen elkaar als collega's
Ik heb het naar mijn zin. Ik had meteen dat ouderwetse gevoel van onderlinge betrokkenheid bij mijn collega’s. We helpen elkaar. Ook de betrokkenheid bij de cliënten is groot. Als ik 3 weken vakantie heb, belt cliënt Rob me op om te vragen wanneer ik weer kom. Dat vind ik leuk. Zelf heb ik dan ook weer zin om ze te zien. Het geeft me het gevoel erbij te horen.
Natuurlijk moest ik ook aan dingen wennen. De lichamelijke verzorging was nieuw, maar na een week was ik daar wel aan gewend. Ook omdat de cliënten er helemaal geen moeite mee hadden. En ik moest wennen aan een baas boven. Gelukkig zijn ze hier niet zo streng. Als ik met een goed idee kom, staan collega’s ervoor open en gaan we dat gewoon doen. Het is ook fijn dat je een hoop dingen zelf mag regelen. De manager staat niet boven je, maar meer met je. Bovendien heb ik een hele leuke groep collega’s.
Ik ben 64 en ga zeker nog 3 jaar zo door. Ik vind het mooi dat ik op mijn oude dag een deel van de avonddienst alleen kan doen. Dat alle cliënten lekker in bed liggen en weer slapen. Ook ga ik er graag op uit met een cliënt, bijvoorbeeld op de duofiets, een boodschapje doen, mee naar de dokter of tandarts. Sommige collega’s vinden dat niet leuk, maar ik wel, dus doe ik dat.
Ik geniet ervan als de cliënten het naar hun zin hebben. Vandaag lachte een nieuwe cliënt voor het eerst, dan is mijn dag goed. Ook geniet ik als ik gekookt heb voor 12 man en iedereen zit aan tafel en het eten lekker vindt. Ik voel me dan net zo’n jeugdherberg vader met die grote pan. Dat vind ik heel gezellig!"
#wordenwijcollegas?
Bij 's Heeren Loo krijg je de ruimte om op jouw manier te werken. Samen zorgen we voor een goed leven en mooi werk voor mensen met een beperking. En het leuke is: geen dag is hetzelfde. Je maakt altijd wel iets mee. Je ontwikkelt je in je vak. Daar helpen we jou bij, met oog voor thuis.
