’s Heeren Loo is een organisatie die veel ruimte geeft aan haar medewerkers voor ontwikkeling en groei. Wie wil, kan verder! Soms worden er ook verrassende keuzes gemaakt. Zoals door Jolanda Kersbergen, die na jaren terugkeerde van kantoor naar werken op de groep.
“Op 1 augustus 1982 ben ik als SDJ-er begonnen in de Narcis (een paviljoen met 3 leefgroepen, een grote slaapzaal en een plantenkas als ruimte om overdag te verblijven). SDJ staat voor sociaal diaconaal jaar en was een mogelijkheid om je te oriënteren in de zorg als je nog te jong was om met een zorgopleiding te starten. Op dat moment droomde ik ervan om verpleegkundige te worden in een algemeen ziekenhuis. Van de gehandicaptenzorg wist ik niets. Het werd een jaar met ongelofelijk veel nieuwe kennismakingen en ervaringen die ertoe geleid hebben dat ik na één sollicitatie in een algemeen ziekenhuis het roer heb omgegooid.
Halverwege ‘het tussenjaar’ heb ik gesolliciteerd voor de in-service Z-opleiding bij de Willem van den Bergh stichting. Drie jaar lang waren er afwisselend schoolweken in het Studium en werkweken in de paviljoens. De ontmoeting met cliënten, die we toen bewoners noemden, maakte mij nieuwsgierig naar wat er voor elk nodig was om een waardevol leven te kunnen leiden. Puzzelen, zoeken, opnieuw kijken en luisteren naar mensen vind ik interessant en dat doe ik tot op de dag van vandaag nog steeds met de mensen bij ’s Heeren Loo. Na de Z-opleiding en twee jaar werken kwam de mogelijkheid om een managementopleiding ter ondersteuning van mijn werk, destijds als groepshoofd, te gaan volgen in Leiden. Hier leerde ik veel over de mogelijkheden van samenwerken en het organiseren van de zorg.
Kritische processen
Na de geboorte van ons eerste kind heb ik de tijd genomen om rustig aan de nieuwe gezinssituatie te wennen en ben uit dienst van ’s Heeren Loo gegaan. Toen de kinderen naar school gingen was er weer ruimte om me in te zetten voor mensen met een verstandelijke beperking. Via een tijdelijk vakantiecontract bij de nachtzorg ben ik weer teruggekeerd bij ’s Heeren Loo in Noordwijk. Het samenwerken met anderen om de meest passende ondersteuning aan mensen te bieden is een belangrijke drijfveer voor mij. In de loop van de jaren heb ik dat op verschillende manieren mogen doen in eerste instantie ’s nachts als begeleider in het nachtzorgteam.
Na een paar jaar ’s nachts werken kwam de 1e HKZ-certificering voor ’s Heeren Loo en ter voorbereiding werden collega’s gezocht die met teams in gesprek gingen over de meest kritische processen in het dagelijks werk met cliënten. Tijdens het meewerken aan dit traject (her)ontdekte ik dat het werken overdag voor mij meer uitdagend was. De kennismaking met wet- en regelgeving riep bij mij vragen op hoe die zaken zich verhouden tot het dagelijks leven van de cliënten en medewerkers. De invoering van een nieuw rapportagesysteem en cliëntdossier (Persoonlijk Plan) bood mij de gelegenheid om een jaar als trainer en coach collega’s te ondersteunen in het werken hiermee. Door de train-de-trainer constructie heb ik veel geleerd over ondersteunende techniek in de zorg én didactische vaardigheden. Die kennis heb ik later in kunnen zetten bij de ontwikkeling van Caress.
Beleid dat bijdraagt aan goed leven
Gaandeweg schoof mijn werk op naar kantoorwerk; een regiodirecteur moedigde mij aan om te komen werken als beleidsmedewerker. Bijna 10 jaar heb ik veel gepraat en achter een computer gewerkt aan uitvoering van beleid wat ten goede zou moeten komen aan de cliënten en de medewerkers. Er werd beroep gedaan op mijn competenties zoals luisteren, puzzelen en verbinden. In deze periode merkte ik dat er voor mij noodzaak was om directe verbondenheid te hebben met cliënten om daardoor gevoed te worden in mijn beleidswerk. Met het cliëntonderzoeksteam ben ik op pad geweest om in gesprek te gaan met cliënten in woningen om zodoende breder beeld te krijgen welk beleid en op welke wijze beleid daadwerkelijk bij kan dragen aan goed leven voor cliënten en mooi werk voor medewerkers. Bijzonder waardevolle ontmoetingen zijn het geweest.
Ommezwaai
Drie jaar geleden dwong een burn-out mij om te herijken op mijn werk en inspanningen. De balans tussen het werk wat ik aan het doen was en de verbinding die ik ervoer met de mensen was voor mij ernstig verstoord. Afstand, rust en (professionele) hulp hebben mij geholpen om het contact met mezelf te herstellen. Vandaar uit werden mijn zelfbeeld en drijfveren weer helder: samen werken met cliënten, puzzelen wat iemand wil die dat niet in mooie volzinnen kan vertellen, in een team samenwerken, elkaars kennis en expertise weten te benutten, met name voor de ouder wordende cliënt. In mijn huidige werk als begeleider in een woning komen deze facetten samen. Ook voor deze ommezwaai bleek ruimte te zijn binnen 's Heeren Loo.
Dankbaar ben ik voor de vele verrijkende ervaringen die ik de afgelopen 40 jaar binnen ’s Heeren Loo heb mogen opdoen zowel met alle mensen die op mijn pad kwamen als de mogelijkheden die er zijn om me te scholen en te ontwikkelen. Vandaag de dag zit de uitdaging voor mij in ‘het puzzelen’ met de behoefte van de individuele cliënt, de kennis en kunde in het team en de vertegenwoordigers. Dat vraagt van mij om meer te observeren en te luisteren om vervolgens gezamenlijk de verbindingen te leggen.
Geluk haal ik uit kleine dingen
Als ik terugkijk op mijn loopbaan kom ik tot de conclusie dat ik heb geleerd dat werkgeluk voor mij in kleine dingen zit bijvoorbeeld een cliënte die een deuntje op haar mondharmonica speelt. Daar word ik blij en gelukkig van. Als medewerker met nogal wat vliegjaren wil ik collega's meegeven om elkaar te blijven ontmoeten en ervaringen te blijven delen om vitaal met elkaar verder te kunnen leven en te werken.
#wordenwijcollegas?
Bij 's Heeren Loo krijg je de ruimte om op jouw manier te werken. Samen zorgen we voor een goed leven en mooi werk voor mensen met een beperking. En het leuke is: geen dag is hetzelfde. Je maakt altijd wel iets mee. Je ontwikkelt je in je vak. Daar helpen we jou bij, met oog voor thuis.
