Al van jongs af aan hielp hij zijn vader mee in de bakkerij. Deeg kneden, slagroom spuiten, hij kon het allemaal. En daarom wilde hij, net als zijn vader, ook bakker worden. Maar de lange dagen, het onregelmatige werken en het onstabiele salaris hielden hem tegen.
Uiteindelijk werkte hij 30 jaar bij Noorderhaven - 's Heeren Loo. Eerst als kok, later als activiteitenbegeleider. Nanne de Boer, inmiddels met pensioen, vertelt zijn verhaal...
"Ik startte op mijn 14e met de opleiding 'Brood en Banket' en werkte als kok in een bejaardentehuis in Alkmaar. Na het behalen van mijn diploma heb ik verschillende andere opleidingen gedaan en groeide zo door tot dieetkok.
Maar in 1992 werd er gereorganiseerd en stond mijn baan op de tocht. Ze vroegen bij Noorderhaven destijds een kok en zo kwam ik bij 's Heeren Loo terecht.
Naarmate de jaren verstreken werden de keukens binnen instellingen steeds meer overgenomen door cateraars en kregen ook wij te maken met steeds strengere regels. We konden ons werk niet meer doen, waardoor we besloten de keuken noodgedwongen te sluiten.
Ik twijfelde; teruggaan als kok in een bejaardentehuis, waar ik mogelijk ook met dezelfde ontwikkeling te maken zou krijgen, of me laten omscholen. Ik kwam in aanmerking voor het sociaal plan en besloot me om te scholen tot activiteitenbegeleider bij Noorderhaven.
Een mooie kans, vond ik dat. Maar wel compleet iets anders.
Drie jaar zou de opleiding duren en daar keek ik tegenop. Ik was inmiddels 50 en wist niet meer hoe het voelde om in de schoolbanken te zitten. Maar ik ging ervoor; elke avond stuurde ik mezelf naar boven om te leren en te studeren. Soms zat ik knikkebollend achter mijn bureau. Maar met succes, want na twee jaar kon ik vervroegd afstuderen.
Vanaf dat moment was ik activiteitenbegeleider en kwam ik bij de voedselbank van Noorderhaven te werken. Samen met cliënten terug in de wereld van de voeding. En dat heb ik tot het laatste moment kunnen doen. Met lieve collega's en mooie cliënten.
Het mooiste aan mijn werk vond ik het helpen van mensen met een beperking. Zelf noem ik hen eigenlijk het liefst 'mensen met mogelijkheden', want ze hebben gewoon vaak alleen een steuntje in de rug nodig. Ze hebben niet om de beperking gevraagd, het overkomt hen en wie ben ik om hen dan niet verder te helpen?
Het is belangrijk om je in de cliënten te verplaatsen. Want hoe zou je dat zelf ervaren? Mensen met een verstandelijke beperking hebben vaak weinig zelfvertrouwen en veel frustraties. Ze worden elke dag weer geconfronteerd met hun beperking en niet met de mogelijkheden. En ik wilde daar helpen. Aan hun zelfvertrouwen en een positief zelfbeeld.
Zo werkte er een jongen bij de voedselbank die veel mogelijkheden had. We leerden hem activiteiten aan en tegenwoordig gaat hij samen met een collega mee naar Amsterdam om voedsel op te halen. Hij is vreselijk kunstzinnig en maakt de mooiste kunstwerken. En hij is ontzettend gegroeid daardoor. Prachtig om te zien!
Het zijn vaak "gewoon" de kleine dingen waar het zelfvertrouwen van een cliënt al mee kan groeien. Sommige cliënten hebben bijvoorbeeld nog nooit afgewassen en door hen dat aan te leren, voelen zij zich waardevol. Zoiets kleins als afwassen kan voor een cliënt ontzettend groot zijn.
Ik ben onlangs met pensioen gegaan en heb een mooi afscheidsfeest gehad. Wat me bij is gebleven is dat ik daar goed kon merken dat ik iets heb betekent voor de cliënten. Tijdens dat afscheid kreeg ik zoveel knuffels, tekeningen en dankbaarheid. Dat voelde immens fijn. En uiteindelijk willen we dat allemaal. Een klein beetje de bevestiging dat ik het goed heb gedaan. Op mijn manier."
#wordenwijcollegas?
Bij 's Heeren Loo krijg je de ruimte om op jouw manier te werken. Samen zorgen we voor een goed leven en mooi werk voor mensen met een beperking. En het leuke is: geen dag is hetzelfde. Je maakt altijd wel iets mee. Je ontwikkelt je in je vak. Daar helpen we jou bij, met oog voor thuis.
