“In mijn vaders voetsporen“
Ze komen uit hetzelfde gezin én waren collega’s. Jacqueline Oordijk - van Woerkom en haar twee zussen kozen bijna 50 jaar geleden voor locatie Boldershof als werkgever, tegenwoordig onderdeel van ’s Heeren Loo. Alles startte bij hun vader, die in 2012 op 90-jarige leeftijd overleed en bijna zijn hele leven op Boldershof werkte. “Het was voor hem zijn tweede gezin.”
Volgend jaar is Jacqueline, secretaresse bij Facilitair, met een kleine onderbreking 48 jaar in dienst. Een jaar later, in 2023, gaat ze met pensioen. “Net als mijn vader werkte ik altijd voor dezelfde werkgever. Ik heb het bij ’s Heeren Loo nog altijd naar mijn zin. Ook kreeg ik er veel kansen en mocht opleidingen volgen.”
Overkant straat
“Wij woonden vroeger tegenover Boldershof. Mijn vader hoefde voor zijn werk alleen maar naar de overkant van de straat. Als magazijnmeester en privéchauffeur voor de zusters, voelde hij zich heel betrokken. Kwam de kok in de keuken tijdens het weekend een ingrediënt tekort, dan vroeg hij mijn vader dit uit het magazijn te halen. Dat voelde als heel normaal.”
Twee families
“Mijn vader werkte dus niet in de directe zorg, twee van mijn zussen kozen daar wel voor. Zij volgden de opleiding bij Boldershof. Zelf voelde ik mij niet thuis in de directe zorg, maar de organisatie sprak mij wel aan. Ik solliciteerde dus voor een functie op de correspondentieafdeling. Mijn vader was trots dat een aantal van zijn kinderen werkten bij de werkgever waar hij zich zo fijn bij voelde.”
Dezelfde leidinggevende
“Inmiddels woont mijn ene zus in Duitsland en koos de andere voor het onderwijs, maar de periode dat wij collega’s van elkaar waren, voelde altijd als normaal. Mijn vader en ik deelden zelfs een tijdje dezelfde leidinggevende. Voor onze collega’s en de cliënten was het ook gewoon. Als ze mij zagen, zeiden ze: ‘Dat is een dochter van meneer Van Woerkom’. Het was een kleine gemeenschap. Iedereen kende elkaar.”
Warm hart
“Mijn vader had altijd een warm hart voor de organisatie. Ook toen hij al met pensioen was en veranderingen zag ontstaan. De poort rondom het terrein verdween, de omgekeerde integratie ontstond, Boldershof werd onderdeel van ’s Heeren Loo. Voor mijn vader maakte dat niet uit; zijn gevoel voor Boldershof bleef gelijk. Het is heel fijn als je zo’n gevoel naar een werkgever hebt en een werkgever zoiets bij je kan bereiken. Dan moet het wel goed zijn. Voor mij voelt het overigens hetzelfde. Ik ben in mijn vaders voetsporen getreden.”