"In mijn vrijwilligerswerk heb ik gezien hoe makkelijk je iemand kunt helpen"
Al 20 jaar is Martin vrijwilliger in Bedum. En hij niet alleen. Zijn hond Korreltje gaat altijd met hem mee. “Cliënten herkennen mij ook echt aan mijn hond. Loop ik eens zonder hond in het dorp, dan val ik helemaal niet op.”
Martin begon als vrijwilliger bij de sportsoos, maar werkt tegenwoordig op de kinderboerderij Maatjeshonk in Bedum. Daarnaast verricht hij nog vele hand- en spandiensten op andere plekken. “Nadat ik werd afgekeurd voor betaald werk wegens spierdystrofie en fibromyalgie, wilde ik toch wat anders gaan doen. Ik doe het vooral voor mijn sociale contacten. In het begin werkte ik twee weekenden in de maand op de kinderboerderij, maar tegenwoordig hebben we extra vrijwilligers zodat ik nu nog één keer per maand een dag op de boerderij werk. Dat vind ik prima, want na het werken ben ik moe en lig ik op bed. Maar ik wil het vrijwilligerswerk niet helemaal opgeven.
Als het mooi weer is, begin ik vroeger omdat er dan uit de buurt veel mensen met kinderen komen en dat vind ik heel gezellig. Doordeweeks fiets en wandel ik veel en ga ik ook nog langs bij de kinderboerderij. Dus het is niet alleen leuk werken in het weekend, maar ook doordeweeks.”
Hond Korreltje gaat mee
Martin nam al vanaf het begin van zijn vrijwilligerstijd zijn honden mee. In die tijd was dat best bijzonder, want hij was de enige die dat toen deed. “Cliënten en begeleiders zagen dat mijn hond zich niet opdrong maar juist aanpaste. In het begin waren sommige cliënten bang voor de hond, maar twee cliënten vonden het prachtig. Dat zien ze van elkaar en dan trekken ze langzamerhand bij. Er was bijvoorbeeld een cliënt die in een hoekje ging zitten en niks van de hond wilde weten. De hond deed verder niks, maar ging naast haar zitten aldoor kijkend naar de client van ‘wil je nu aandacht?’ Dat ging een tijdje zo door en later kreeg hij toch een aai over zijn kop. En zo zijn er heel veel cliënten minder bang voor honden geworden. Cliënten herkennen mij ook echt aan mijn hond. Loop ik eens zonder hond in het dorp, dan val ik helemaal niet op.”
Dieren begrijpen elkaar
Korreltje, die nu 16 jaar is, mag ook mee naar de kinderboerderij. De dieren zijn door de jaren heen aan elkaar gewend geraakt. “Als ik aan kom fietsen met mijn hond om de dieren te voeren, komen alle schapen naar het hek toe en weten ze dat ze eten krijgen.
Daarnaast waarschuwt Korreltje mij wanneer er dieren ziek zijn. Toen ik een keer het hek op slot deed om weg te gaan, bleef ze voor me staan met de nekharen rechtop. Ze legde haar poot tegen het hek van ‘we moeten hier het veld op’. Er bleek achter een bultje een schaap op haar rug te liggen en deze kon zelf niet meer rechtop komen. Ik heb het schaap snel weer rechtop gezet waarna het schaap naar de hond toeliep. Vervolgens snuffelden ze met hun snuiten tegen elkaar aan. De hele groep schapen kwam daarna in een halve cirkel om de hond heen staan, die dat prima vond. Dat is apart he? Het is net alsof de dieren elkaar begrijpen.”
Veiligheid
Naast dat Martin op de kinderboerderij werkt, is hij sinds kort ook ‘pompbediende’. Hij maakt wekelijkse een controleronde langs alle rolstoelfietsen op het terrein. “Ik pomp de banden op van wel tien rolstoelfietsen. Met een handpomp. Dat is lichamelijk wel een uitdaging, maar het is wel goed om in beweging te blijven. Het onderhoud is hoognodig. Als je nagaat dat een rolstoelfiets met accu alleen al 200 kg weegt plus daarbij twee personen, dan is dat in totaal natuurlijk een behoorlijk gewicht. Het is niet verstandig om dan op halfzachte banden te gaan rijden, want je kunt in een bocht zomaar een klapband krijgen. Ik ben ook 14 jaar EHBO-er geweest bij het Rode Kruis en ik heb een BHV-diploma, dus veiligheid is wel één van mijn prioriteiten.”
Iemand helpen
“In al mijn vrijwilligerswerk heb ik gezien hoe makkelijk je iemand kunt helpen. Ik ben technisch en waarom zou ik het dan laten om iemand te helpen? Het geeft zin aan mijn leven, want verder ben ik vaak thuis en lig ik veel op bed. Ik heb regelmatig contact met cliënten, ook als ik niet als vrijwilliger aan het werk ben. Als ik in het dorp loop is het altijd ‘Hee Martin, hee Korreltje!’. Ook komt het voor dat ik cliënten help met een probleem in de supermarkt bijvoorbeeld. Het gaat automatisch: ook in het dorp help je cliënten. Ik vind het gezellig in Bedum geworden sinds ’s Heeren Loo hier zit. Het contact met cliënten is onverwacht leuk en voor mij is het een mooie levensvervulling.”
Iets extra's voor iemand betekenen?
Vrijwilligers hebben een heel belangrijke rol in het netwerk van onze cliënten, soms zijn ze de enige die een cliënt ziet buiten onze medewerkers en zorgverleners. Veelal doen ze iets extra's, zoals wandelen, fietsen, een spelletje of gewoon er zijn. Wil jij net als Martin iets extra’s betekenen in het leven van mensen met een verstandelijke beperking?
