“Je blijft toch verbonden, ook na je pensioen”

Van loodgieter naar de schoonmaak en van transport naar dagbesteding. Piet Ouwehand ging een aantal jaren geleden met pensioen, maar was eigenlijk nog niet klaar met werken. Ruim 32 jaar werkte hij op woonzorgpark Willem van den Bergh, net als zijn vrouw Dicky. Maar toen zij overleed, stond de wereld even stil. “Ze was begonnen als huishoudelijke hulp en is na veel cursussen en opleidingen woonbegeleider geworden. Dit deed ze met zoveel liefde, zelfs tot haar overlijden. Ik kon met pensioen, zodat ik voor haar kon zorgen toen ze ziek werd. Maar na haar overlijden werd het stil in huis. Ik had niet meer zoveel te doen. Ik wou terug naar mijn vertrouwde omgeving, waar ik het altijd erg naar mijn zin heb gehad. Naar de Willem.” Gelukkig mocht Piet nog regelmatig invallen. “Het is zo leuk om met deze mensen te werken. Het is altijd gezellig, vooral de laatste jaren met begeleid werken. Ik ging vaak met de jongeren op pad. Dan gingen we samen papier prikken, dat was echt hartstikke leuk. Ja, ze hebben een handicap, maar ze zijn ook gewoon mens. En zo willen ze zich ook voelen. Als ik nu zo’n groepje jongeren zie, herkennen ze me nog steeds. Als het werk niet was gestopt door corona, dan zat ik daar nu nog.” 

Herinneringen 

Zoon Pieter herinnert zich nog goed dat hij vroeger met zijn ouders mee mocht naar het werk. “We woonden vlak bij ’s Heeren Loo, op fietsafstand. Daar had je mooie speeltuinen, waar je als kind heel leuk kon spelen. En ieder jaar keken we enorm uit naar de zomerfeesten. Mijn vader maakte op woensdagavond, samen met mijn moeder, het zwembad schoon. Ik mocht vaak mee, met een vriendje. Eerst speelden we in de gymzaal en daarna doken we het zwembad in. Wat een mooie herinneringen heb ik aan die tijd.”

Nu werkt Pieter zelf bij ’s Heeren Loo, net als zijn zus Annegreet. “Het begon met vakantiewerk ruim 25 jaar geleden. Ik maakte de gymzaal schoon, waar ik jaren daarvoor nog speelde. Toen ik mijn rijbewijs haalde, mocht ik cliënten vervoeren op het terrein. Na mijn studie oefentherapie werd ik therapeut, maar ik twijfelde al gauw of ik dit wilde blijven doen. De behandelkamer is je werkruimte, dat ging me tegenstaan. Het vak is mooi, maar ik had meer ruimte nodig. En buitenlucht. Eigenlijk wou ik terug naar Willem van den Bergh. Ik dacht, ik solliciteer gewoon en zo kwam ik terecht op de dagbesteding. Wat een wereld van verschil. De omgeving was vertrouwd voor me. Door mijn vader kende ik al zoveel mensen. Hier voelde ik me meteen thuis.”

Energie van collega’s

Bij Annegreet begon het met een stageplek die haar vader voor haar regelde, bij kinderdagverblijf Pinkeltjesland. Annegreet: “Het is heel interessant om met kinderen met een beperking te werken, maar ik miste op den duur de uitdaging en ook de zorg. In een blaadje las ik dat ’s Heeren Loo een nieuw project ging starten: Parttime wonen en logeren. Dat sprak me meteen aan, maar ik had niet de juiste opleiding. Toch solliciteerde ik en werd aangenomen als gastvrouw. Intern volgde ik verschillende opleidingen en kon ik aan de slag bij verschillende dagbestedingen. Nu werk ik bij de dagbesteding van Frans van Kouwen op verschillende locaties zoals TuinXtra en het Keukenhofbos. Het mooiste vind ik het contact met cliënten en de waardering die je van hen krijgt.”

Trotse vader

Piet is trots op zijn zoon en dochter. “Ik vind het mooi dat zij ook hun plek bij ’s Heeren Loo gevonden hebben. Ik vraag hen altijd hoe het gaat met de cliënten. Dat zijn toch ook bekenden van mij. Ik krijg nog steeds berichtjes, foto’s en filmpjes. Je blijft er toch mee verbonden, ook na je pensioen.” Annegreet: “Iedereen kent mijn vader. Het is echt een grote familie. Door de kennissenkring die mijn vader had opgebouwd, voelde ik me heel welkom. Hier kun je je verhaal kwijt, ook toen mijn moeder overleed. Je wordt zo gesteund. Ook door cliënten, op hun eigen manier. Bewoners vragen nog regelmatig naar mijn ouders. Mijn vader is wel met pensioen, maar je houdt elkaar wel een beetje op de hoogte. Ik weet zeker dat hij de contacten mist, met oud-collega’s en cliënten.”