Na drie biologische kinderen was er in het leven van Dineke en Bert nog volop ruimte om te zorgen voor andere kinderen. Ze kozen ervoor kinderen met een problematische thuissituatie op te vangen in hun eigen gezin. Kinderen die te maken krijgen met complexe problemen zoals verwaarlozing, onveiligheid, trauma’s en hechtingsproblematiek. Maar liefst zeven kinderen kwamen bij Dineke en Bert over de vloer. Eerst in de rol van pleegouders, daarna als gezinshuisouders. Die omslag kwam op vakantie. Ze raakten op de camping in gesprek met iemand die gezinshuisouder is bij ’s Heeren Loo. Dineke: “Die heeft ons erg enthousiast gemaakt. Na de vakantie heb ik direct contact opgenomen met ’s Heeren Loo. Zo is het balletje gaan rollen.”
Sinds mei 2019 zijn Dineke en haar man officieel een gezinshuis, waar op dit moment drie gezinshuiskinderen en een pleegkind wonen. “Het zijn kinderen met een complexe achtergrond. De opvang bij ons thuis brengt rust en regelmaat terug in hun leven. Een eigen plekje, weer naar school, samen eten aan tafel en goede begeleiding in het contact met hun biologische ouders.” Een gezinshuisouder is in dienst van ’s Heeren Loo en werkt samen met een team van andere professionals. “We ondersteunen elkaar hierin vanuit een heel team: de gedragswetenschapper, de systeemtherapeut, de traumatherapeut, de psychomotorische therapeut en wijzelf. Het mooie is dat je met elkaar spart over de kinderen en iedereen brengt zijn eigen expertise mee. Zo kun je met elkaar de juiste lijnen uitzetten voor de kinderen. Je kunt in een cirkel om de kinderen heen staan. Dat is gewoon de winst van het gezinshuis.”
Contact met biologische ouders
Naast het contact met het team, vindt Dineke vooral het contact met biologische ouders belangrijk. Voor ieder kind maakt Dineke een fotoboek waarvan ook de biologische ouder(s) een exemplaar krijgen. De eerste pagina vult ze, wanneer dat kan, met foto’s van het kind samen met de biologische ouder(s). “Het lijken kleinigheden maar het is zo belangrijk. Het zijn deze details die biologische ouders ouder maken en laten blijven. Wij zeggen altijd: jullie papa en mama daar ben je uit geboren, dat is jouw buikmoeder. En wij zijn jullie zorgouders omdat papa en mama niet voor jullie kunnen zorgen. Het maakt niet uit wat hun ouders hebben gedaan of gelaten, het blijven altijd hun vader en moeder. Als de kinderen volwassen zijn mogen ze zelf daarover hun mening vormen. En dan hoop ik dat wij ze geleerd hebben dat er altijd vergeving is.”
Met het hele gezin
“Ik zou het gezinshuisouderschap zeker aanbevelen, want ik doe het nog steeds met heel veel voldoening. Het heeft ons leven heel rijk en krachtig gemaakt. Maar je moet heel goed weten wat je doet, je moet er echt als gezin achter staan, anders lukt het niet. Het is niet alleen maar prachtig en mooi, het is ook heel zwaar en soms heel ingewikkeld. Vooral voor onze biologische kinderen. Dat is een heel belangrijk aspect, wij doen dit met het hele gezin. Bij iedere nieuwe plaatsing hebben we gevraagd: jongens zien jullie dat zitten? Gaan we dit doen? Dat hebben we niet als partners besloten maar als gezin. Ze zijn er alle drie in vergroeid geraakt en altijd hebben ze erachter gestaan. Ondanks dat het soms heel ingewikkeld was, zijn ze er allemaal wel rijk uitgekomen, ze hebben er veel van geleerd en alle drie hebben ze het geweldig gedaan, alle drie op hun eigen manier.”
“In de toekomst zal er vast nog een kind bijkomen, maar voorlopig even niet. Misschien kunnen we ook wel zorg verlenen aan een tienermoeder of aan iemand met een verstandelijke beperking die moet toewerken naar zelfstandigheid. Er is heel veel vraag naar dit soort plekken.”
Gezinshuisouders
Meer weten over gezinshuisouders?
Ben je geïnspireerd geraakt door het verhaal van Dineke? Of heeft het bepaalde vragen opgeroepen? Wil je meer informatie over een gezinshuis? Als ouder of als begeleider? Aarzel dan niet om contact met ons op te nemen.