's Heeren Loo laat je groeien

Ieder jaar biedt 's Heeren Loo stage- en leerwerkplekken aan MBO en HBO studenten aan. Larissa, Lotte en Marloes zijn tijdens hun derde jaar van de opleiding Social Work als stagiair bij 's Heeren Loo in Noordwijk aan de slag gegaan. Inmiddels heeft Larissa haar studie afgerond en zijn Lotte en Marloes aan het afstuderen. Als kers op de taart van hun geslaagde stageperiode hebben zij alle drie een contract aangeboden gekregen en getekend. Zij blij, 's Heeren Loo blij!

Lotte: “De locatie waar we werken is een woning voor jongvolwassen mannen met een licht verstandelijke beperking vaak gecombineerd met moeilijk verstaanbaar gedrag en psychische problematiek. Deze combinatie maakt het voor hen moeilijk om mee te komen in de maatschappij. De stageplaats bij de woning sluit naadloos aan op de HBO-opleiding Social Work. Zeker op het uitstroomprofiel LVB (Licht Verstandelijke Beperking), dat wij volgen. Onze ervaring is dat we binnen LVB-profiel ook de aspecten van de andere richtingen Jeugd, GGZ, verslaving terugzien. De verstandelijk gehandicaptensector draagt jammer genoeg nog steeds het stigma van luiers verschonen en billen wassen. Terwijl dat helemaal niet de praktijk is. In het werkveld kom je alles tegen, maar billen wassen is er juist niet bij. Die veelzijdigheid en complexiteit maakt het zo interessant. Vanuit de opleiding is dit nog onderbelicht. Dat vind ik zo zonde.”

De lat hoog leggen

Larissa begon twee jaar geleden als eerste van de drie aan haar stage. Zij legde de lat hoog voor Lotte en Marloes die haar opvolgden. Met uitspraken als "Larissa is niet te vervangen” had Lotte een spannende uitdaging aan te gaan. Lotte: “Dat gaf mij het besef dat je als stagiair dus echt als volwaardig teamlid gezien kunt worden. En die hoge lat motiveerde mij ook om alles eruit te willen halen. De begeleiding kijkt mee om de balans te bewaken in wat je zelf kunt doen en wat niet. In eerste instantie nemen ze je aan de hand mee, dat wordt steeds minder. Vaak wordt gevraagd: Hoe vind je het zelf gaan. Het team staat naast je, er wordt met je meegedacht, maar je doorloopt jouw eigen leerproces.”

Pieper voor iedereen

“Toen ik hier begon, was de regel vanuit 's Heeren Loo dat een stagiair nooit een eigen pieper mag dragen, vanuit het idee dat je als stagiair niet alleen op de groep mag staan. Ik heb aangekaart dat ik dat niet veilig genoeg vind. Ook wanneer er iets met een collega, met wie ik samen werk gebeurt, moet ik hulp kunnen inschakelen via de portofoon. Doordat ik dat heb beargumenteerd is het gelukt om deze regel aan te passen. Nu draagt iedere medewerker op de groep een pieper, ook de stagiair die boventallig staat,” zegt Larissa.

Lotte vult aan: “Als stagiair krijg je veel vertrouwen en de kans om dingen te proberen en te oefenen, maar wel in een veilige omgeving. En je hebt de tijd om iets te doen waar de collega's geen tijd voor hebben, een taart bakken of een rondje lopen, samen de kamer van een bewoner opruimen. Dat maakt dat je ook echt kunt investeren in de relatie met de bewoners. Daardoor kun je ook echt iets betekenen voor hen. In de groep is heel veel ruimte om jezelf te ontwikkelen. Meekijken, meeluisteren en zelf doen, alles helpt om te groeien als professional.”

Medestagiair als sparringpartner

Marloes voegt zich later bij het gesprek vanwege een verplichting op school, zij vult aan: “Voor dit werk moet je heel sterk in je schoenen staan, je moet er echt voor gemaakt zijn. Op het moment dat je wiebelig bent, ook al heb je het zelf nog niet eens in de gaten, merken de bewoners het. Als ze de kans krijgen, pakken ze je daarop. Daarom is het ook zo fijn om samen stage te lopen. Medestudenten slaan de brug tussen de collega’s die er al lang zitten en tussen school. We kunnen met elkaar sparren en bespreken wat er gebeurt. We begrijpen elkaar hierin heel goed. We zijn ook alle drie heel erge strebers, dat zit in ons. We houden ervan om aan te pakken.”

Larissa: “Zowel het team als de bewoners zijn vrij jong. Daar passen we dus prima tussen. Maar wij laten wel een frisse wind waaien, waarom doen collega's dingen op een bepaalde manier? Wij hebben onze theoretische kennis net opgedaan en kunnen die direct toepassen en deze kennis ook weer delen met onze collega's. Bijvoorbeeld vanuit de wet zorg en dwang die in 2020 is ingevoerd zijn een aantal regels veranderd. Voor ons is dit dé manier, maar voor collega's die al jaren dit werk doen, vraagt deze wet een aantal aanpassingen. Als ik iets zie, vraag ik gerust: ‘waarom doe je dat zo?’ Op die manier help ik met het leren werken volgens deze richtlijnen en hun automatische piloot los te laten.”

Afstand

Lotte: “We zitten in dezelfde levensfase, daarom kunnen we goed levelen met het team en de bewoners. Tegelijkertijd maakt dat het ook lastig. Je moet je eigen grenzen kunnen bewaken. Daar moet je alert op zijn en adequaat op reageren. Ik zie mijn band met de bewoners als een professionele vriendschap, die is functioneel, maar als nodig is, moet je erboven kunnen staan.”

Marloes: "Het is belangrijk om voldoening uit kleine dingen te kunnen halen en je niet te focussen op hetgeen dat niet gelukt is. Wat is wel gelukt? Daar gaat het om. En als iemand lelijk tegen je doet, dan is dat niet persoonlijk bedoelt. Ik ben me heel bewust, wat neem ik mee naar huis en wat blijft hier.”

Trotse begeleider

Roberto is een van de begeleiders op de woning: “Wij hebben de afgelopen jaren enorm veel plezier beleefd aan onze stagiaires en zij hebben op hun beurt een enorme bijdrage geleverd aan onze woning door middel van een andere en frisse blik op lopende zaken en casussen. Ik ben trots dat het zo goed met de meiden gaat, we zijn blij met hun input in het team. De meiden hebben alle drie een vast contract aangeboden gekregen en ze hebben het alle drie getekend! Dat betekent in mijn ogen dat ze hun werk als plezierig ervaren en veilig, en dat wij ze als team goed genoeg trainen en kennis bijbrengen en dat ze hun kennis omzetten naar handelen. Daarom zijn we apetrots op de meiden!”