Ze komen uit hetzelfde gezin én zijn ook nog collega’s. In de afgelopen 130 jaar die ’s Heeren Loo bestaat, zien we regelmatig collega’s die uit dezelfde familie komen. Zoals Jan van Heumen, coördinator recreatie en vrije tijd, en zijn zoon Thijs die als integraal begeleider werkt. Jan: “Ik vind het mooi om te zien dat mijn zoon werk doet waar hij achter staat.”
Jan is al sinds begin jaren tachtig werkzaam bij ’s Heeren Loo, voorheen Boldershof. Vijf jaar geleden werd Thijs zijn collega. “Maar we zijn geen directe collega’s, hoor”, zegt Jan. “Wel komen we elkaar tegen als Thijs met zijn groep naar de recreatie komt.” Voor Thijs voelt samenwerken heel normaal: “Op de werkvloer zien we elkaar als collega’s. We zijn daar ook niet voor elkaar, maar voor de cliënten.”
Met de paplepel ingegoten
Als kind ging Thijs regelmatig met zijn vader mee naar het werk. “Ik werkte voornamelijk in de avonden en in het weekend”, legt Jan uit. “Thijs vond het vaak leuk om mee te gaan.” Thijs: “Ik hielp dan mee als vrijwilliger en toen ik ouder werd als vakantiekracht. Dan stond ik achter de bar. Dat vond ik heel mooi om te doen.”
Ondanks dat het werken in de gehandicaptenzorg Thijs met de paplepel werd ingegoten, was werken in deze branche niet het eerste waar hij aan dacht toen hij zijn opleiding uitkoos: “Ik wilde graag werken met mensen, ze leren kennen, iets leren en hun leven leuk maken. Mijn hart lag toen bij het onderwijs. Uiteindelijk bleek die richting niet bij mij te passen en ging ik op zoek naar een opleiding die wel aansloot bij mijn wensen. Dat was het moment dat ik koos voor de gehandicaptenzorg.” “Ik heb hem daar nooit in aangespoord”, geeft Jan aan. “Ik wilde dat hij zijn eigen keus zou maken. Het belangrijkste is namelijk dat je werk doet dat in je zit.”
Begrip voor elkaars werk
Dat vader en zoon van elkaar begrijpen wat het werk inhoudt, vinden ze prettig. Jan: “Thijs heeft van kinds af aan natuurlijk al gezien hoe ik mijn functie uitvoer, maar ik ken het werk van Thijs ook. Ik heb zelf ooit op een woning gewerkt en weet dus precies wat er van een begeleider wordt verwacht, maar ook waar deze behoefte aan heeft bij mij als coördinator.”
“In onze privé situatie hebben we het natuurlijk ook wel eens over ons werk”, geeft Thijs aan. “We bespreken dan met elkaar hoe we iets oppakken. En soms zeggen bewoners tegen mij dat ze weten dat ik de zoon ben van Jan. Ik vroeg ze weleens hoe ze dat weten. Dan blijken ze op kraamvisite te zijn geweest toen ik ben geboren. Hoe bijzonder is dat!” Jan lacht: “Geweldig vind ik dat, die eerlijkheid. Dat is ook wat ik het meest waardeer van de bewoners.”
Veel mogelijkheden in dit vak
Jan is trots: “Ik vind het echt mooi als ik Thijs aan het werk zie. Hij is enorm zorgzaam en altijd positief. Ook vind ik het fijn dat hij een baan heeft gevonden waar hij zich thuis in voelt.” Thijs geeft aan dat hij graag nog verder wil komen in zijn vak: “Ik ben nu bezig met een opleiding Verpleegkunde, zodat ik meer kennis heb over medische zaken. Naar welke functie ik uiteindelijk toe wil groeien laat ik open. Er is zoveel mogelijk binnen de gehandicaptenzorg.” Jan lacht: “Ja, binnen onze branche is heel veel mogelijk. Maar als je maar weet dat ik de leukste baan heb binnen ’s Heeren Loo. Bij mij is het altijd feest!”