“We snappen elkaars werk”

In 1975 was Carla klaar met de opleiding tot ziekenverzorgende. “In een verzorgingshuis werken wilde ik niet en bij Boldershof zochten ze een ziekenverzorgende voor de tbc-patiënten. De cliënten spraken mij erg aan. Maar toen ik wilde starten, waren de patiënten al overleden.” Carla kon toch blijven en ging werken met bewoners met een meervoudige verstandelijke beperking. “Ik heb daar bijna 30 jaar gewerkt.”

Nolda was toen 17 jaar en werkte als bloemist. Ze ging geregeld met Carla mee om als vrijwilliger te helpen of vakantiewerk te doen. “Was er kermis in Afferden, dan kwam Carla met haar bewoners met het openbaar vervoer naar de kermis. Ik stond ze dan met mijn zusje Petra op te wachten bij de bushalte.” Toen Carla een gastouder voor een van haar cliënten zocht, dacht ze meteen aan Nolda. Die twijfelde geen moment: “Ik wist dat dit werk bij mij past. Op mijn 34ste besloot ik dan ook om de Z-opleiding te volgen. Ik ging werken bij recreatie en betrok mijn familieleden ook bij mijn werk. Zo speelden verschillende neven en nichten voor Pietje tijdens de Sinterklaasviering.”

Veel familieleden

Binnen de familie werkten niet alleen Nolda en Carla bij ’s Heeren Loo. Vanaf haar 7e hielp de jongste zus, Marian, regelmatig op de woning van Carla. Ook zij ging naar de Z-opleiding op Boldershof en werkte daarna ook zelf jarenlang op de woning. Zus Petra ging op Boldershof werken in de huishoudelijke dienst en de inmiddels gepensioneerde partner van Nolda werkte bij Facilitair. Maar ook twee schoonzussen van Nolda en een schoonzus van Carla kozen voor dezelfde werkgever. Nolda: “En onze oudste zus, Gerrie, was wettelijk vertegenwoordiger van twee van mijn cliënten. Onze zus is kritisch en komt voor de cliënten op. Dat is heel belangrijk. Sommige cliënten hebben helemaal niemand, he? Dan is het heel waardevol dat iemand dit voor ze wil doen.” Nolda: “We snappen als familie elkaars werk dus goed. Wel zei onze moeder tijdens een verjaardag vaak dat we niet mochten praten over het werk. Maar dat lukte niet altijd.”

Meegroeien met de groep

Dat we met zoveel familieleden bij Boldershof en later ’s Heeren Loo werkten, kwam ook doordat Boldershof de grootste werkgever in de omgeving was. En natuurlijk met heel veel verschillende mogelijkheden en functies. Carla: “Maar de leukste functies vind ik die van de directe zorg. Je maakt enorm veel mee en het leuke is dat je meegroeit met de groep. De bewoners worden ouder, net als jijzelf. Door bijscholing groei je dan met ze mee. Krijg je bijvoorbeeld scholing over diabetes, omdat het in je groep gaat spelen.”

Zussen omdraaien

“Nu werken we allebei op een aparte groep bij Dier & Natuur”, geeft Nolda aan. “We hebben dus continu contact met elkaar.” Carla: “Grappig is dat onze collega’s ons al net zo roepen als wij elkaar. Horen we ze ‘ons Nol’ en ‘ons Cal’ zeggen.” Nolda vult aan: “Voor de cliënten is het soms wel lastig, zij houden ons niet altijd uit elkaar. Maar voor ons maakt dat niet uit. Of ze nu Nol zeggen of Cal… wij luisteren naar beide namen.”