"Mijn rol past bij wie ik ben"

“Het is deze maand op de kop af 25 jaar geleden dat ik bij ’s Heeren Loo kwam werken. Ik weet het nog goed, het was 1996, maar ik herinner het me nog alsof het gisteren was. Als meisje uit Rotterdam kwam ik met het openbaar vervoer naar Noordwijk toe voor mijn sollicitatie en eerste kennismaking. De bus stopte op de Herenweg en samen met vijf andere sollicitanten liepen we, een beetje onwennig, het park op waar we gastvrij werden ontvangen.

Ik zag er netjes uit, men dacht dat ik voor de vacature van secretaresse kwam. Maar dat was niet zo. Ik wilde, net als de andere kandidaten, de opleiding SPW VG (verstandelijk gehandicaptenzorg) gaan doen. Het sollicitatiegesprek met de praktijkopleiders en de manager vond ik best heel spannend. Met de andere kandidaten wisselden we onze telefoonnummers uit, in die tijd nog gewoon onze huisnummers omdat we nog geen mobieltjes hadden. Zo konden we elkaar op de hoogte houden en horen hoe het met de anderen was afgelopen. Na een paar weken kregen we het verlossende telefoontje en ik kreeg te horen dat ik aangenomen was en mocht starten.

Tijdens mijn opleiding merkte ik snel dat ik graag met kinderen wilde werken. Ik liep stage op een kindergroep en na afronding van mijn studie kreeg ik een baan aangeboden bij deeltijdzorg. Dit is in een notendop hoe mijn carrière bij ’s Heeren Loo 25 jaar geleden is gestart. Na een uitstapje naar Voorhout waar ik als persoonlijk begeleider aan het werk kon, trok de deeltijdzorg weer en ging ik weer terug. Waar we ons mee bezig hielden was de vraag, 'Hoe kunnen we kinderen zo lang mogelijk thuis laten wonen?' Ons aanbod groeide uit tot deeltijdzorg, crisiswoningen, logeerwoningen en parttime wonen. Een poosje later werd ik gevraagd daar manager te worden.

Jonge manager

Vlak na afronding van mijn opleiding SPW heb ik de opleiding Management in de Zorg gevolgd aan de Leidse Hogeschool. Dat kwam goed uit voor mijn managersfunctie. Het was ingewikkeld in het begin, maar ik heb nooit spijt gehad van deze stap. Ik liep tegen vragen aan als: ‘Kan ik dit wel, wil ik dit? En hoe doe ik dat dan?’ Ik moest soms impopulaire beslissingen nemen. Met mijn 22 jaar was ik een jonge manager. Ik had met ouders te maken in een kwetsbare of ingewikkelde situatie. Ondanks het verschil in leeftijd had ik een goede relatie met zowel de ouders als de medewerkers. Dat veel medewerkers ouder waren was voor mij geen issue. Ik heb dat nooit als struikelblok ervaren en als je er zo in staat is dat voor de ander ook geen issue. 

Ik kijk met een goed gevoel op die periode terug. Er lagen zoveel mooie kansen. Het sociaal domein stond nog in de kinderschoenen. We werkten intensief samen met andere zorgaanbieders en gemeentes. Mijn focus lag op de vraag: ‘Hoe kan je de beste zorg voor een gezin en een kind organiseren?’ Niet alleen beleidsmatig was ik heel kindgericht, ook in de praktijk werkten we ons een slag in de rondte om kinderen een fijne tijd te bieden. Als ik na al die jaren hier nu rondloop vind ik het ook prachtig dat ik heel veel cliënten nog ken van toen zij als kind hier al kwamen. Zij zijn nu volwassen en hebben zich ontwikkeld tot mensen met best heel veel mogelijkheden.

Persoonlijk leiderschap

Na het verlof van ons derde kind hadden mijn manager en ik gesprekken over hoe mijn loopbaan verder zou kunnen verlopen. De leergang Waarnemend Regiodirecteur werd kort daarna vanuit ’s Heeren Loo aangeboden, deze mocht ik gaan doen. Tijdens deze opleiding hield ik me bezig met ‘Wie ben ik wat wil ik’ en persoonlijk leiderschap. Ik heb heel veel over mijzelf geleerd. Waar krijg ik energie van wat vind ik moeilijk? Voor grote groepen staat, presenteren, dingen ontwikkelen, meegaan in de nieuwe zorg. Dat past bij mij, daar word ik blij van. Dat ik het vak als leidinggevende heel erg leuk vind, dat heb ik daar mogen ontdekken. Ik merkte dat ik klaar was voor een stapje hoger. Die kans diende zich snel aan met een zwangerschapsvervanging van de regiodirecteur in een andere regio.

Aansluitend kwam er een vacature voor een nieuwe directeur in Noord-Holland. Die baan kreeg ik! Een mooie en bijzondere tijd, waarin ik gave dingen heb kunnen doen en ontwikkelen en waarin er nog niet zo’n druk op de financiën en de arbeidsmarkt was. Ruim drie jaar geleden diende de vacature in Noordwijk zich aan. Dat voelde als thuiskomen. Het is prachtig wat hier allemaal staat, dat ik daaraan mee mag werken: alle nieuwbouw, gebouw Plein 6, zo veel mooie voorbeelden.

Ik ervaar ook welke complexe vraagstukken er zijn. En hoe ik samen met het Management Team de medewerkers daar zo goed mogelijk in kan faciliteren zodat zij hun werk optimaal kunnen doen. Met de mensen met wie ik samenwerk heb ik soms aan een half woord genoeg. Samen bouwen we verder aan wat er al staat. Dat doen we op een zo goed mogelijke manier in de ingewikkelde arbeidsmarkt waar we nu in zitten.

(Tekst gaat verder onder de foto)

Een goed gevulde rugzak

Als je me nu vraagt of ik eind jaren ‘90 als doel had dat ik vandaag op deze plek zou zitten, is mijn antwoord: absoluut niet! Ik heb nooit bedacht dat de eindstip een directeursfunctie zou zijn. Maar het past bij wie ik ben. Ik hou heel erg van organiseren en aan het roer staan. En ik wil graag invloed hebben op hoe de zorg verloopt. Het gesprek voeren met veel mensen.  Ik heb ontzettend veel geleerd van de ouders in de deeltijdzorg. Ik mocht een klein inkijkje nemen in hoe het is om een kind met een beperking te hebben. Wat voor invloed dat heeft op een gezinssysteem en op het systeem daaromheen. Ik heb geleerd hoeveel impact en pijn dat geeft. Maar ook hoeveel kracht en liefde er is. 

Aan deze lessen heb ik nu, in deze functie, heel veel. Mijn rugzak is goed gevuld met al deze ervaringen. Ik realiseer me dat niet alles maakbaar is. Er zijn veel verschillende belangen waar we mee te maken hebben. Het belang van de cliënt en de ouder, van de medewerker en het organisatiebelang. Ik neem dat allemaal mee.

Stip aan de horizon

Ik blik terug op 25 mooie jaren bij deze fijne organisatie. Maar ik heb ook nog een lange loopbaan voor de boeg. Wat ik voor de toekomst belangrijk vind is in verbinding blijven met mensen die kwetsbaar zijn. Ik heb geen uitgestippeld pad of stip in de horizon. Mijn hart en gevoel volgen, passie hebben voor wat ik doe. Dat is zijn mijn drijfveren om ergens volledig voor te gaan. Ik wil elke dag met een goed gevoel naar mijn werk gaan. Waar en hoe dat is, dat wijst zich vanzelf."